Pajacyk Naprzemek

fizjoterapeuta

Justyna Miller

*dla przyjaciół Isia

Naprzemienność pracy obu półkul? Jak możemy je integrować?

Praca naprzemienna, taka jak łączenie rączek w linii środkowej ciała, manipulacje i wkładanie rączek do buzi, mają wpływ na aktywność obu półkul jednocześnie. Dzięki tego typu aktywnościom mózg tworzy nowe połączenia.

W pierwszych tygodniach układ nerwowy kształtuje się na poziomie śródmózgowia, wtedy widoczne są najbardziej prymitywne odruchy, jak odruch ssania, odruch chwytny czy odruch Moro. To te odruchy pozwalają dziecku przetrwać w środowisku zewnętrznym. Z czasem układ nerwowy dojrzewa, kształtując przewodnictwo na poziomie rdzenia kręgowego. W tym czasie ruchy dziecka są jeszcze nieskoordynowane i spontaniczne, dopiero w kolejnym etapie dojrzałości, na poziomie kory mózgu, ruchy stają się świadome i celowe.

Każda aktywność pobudzająca obie półkule mózgu ma wpływ na rozwój koordynacji i ich integracji. Naprzemek motywuje rodziców do pamiętania o aktywnościach angażujących obie półkule i uczy dziecko przekraczania linii środkowej ciała. Chwytanie stopy po przeciwnej stronie, będzie uczyło dziecko schematu własnego ciała, a podciąganie nóg do brzucha wzmocni stabilizację centralną. Dodatkowo będzie wspierać rozwój obrotów unblock, które są pierwszymi symptomami przetaczania się na bok i prowadzą do pełnego obrotu dziecka z pleców na brzuch. Gdy dziecko ubrane jest w Naprzemka łącz jego prawą rączkę z lewą nóżką chwytając miednicę i pokazując mu te same kolory. Z czasem samo zacznie łapać nóżki. Możesz ułożyć swoje dłonie pod pupcią dziecka i delikatnie unosić ją by samo dostrzegało nóżki.

Stabilizacja centralna?

Stabilizacja centralna jest swego rodzaju centrum dowodzenia naszego ciała pod kątem stabilności, która pozwala na łatwe wykonywanie ruchów w różnych warunkach. Jest to kompleks mięśni głębokich (mięsień porzeczny brzucha, mięśnie przykręgosłupowe, mięśnie skośne brzucha, przepona, mięśnie dna miednicy), które jeśli są odpowiednio silne, to pozwalają na stabilność w ruchu. Dzięki temu aktywności dziecka są ergonomiczne, co oznacza że dziecko nie potrzebuje wkładać dużego wysiłku na przykład w chodzenie, wspinanie się czy raczkowanie. Istotne jest, by zadbać od początku o pracę dziecka przeciwko sile grawitacji w różnych pozycjach; leżenie na plecach i leżenie na brzuchu, koniecznie na twardym podłożu. Kluczowe jest, by pozwolić dziecku na trening z własnym ciałem, a nie wyręczać go.