Pajacyk Halinia

fizjoterapeuta

Justyna Miller

*dla przyjaciół Isia

Linia środkowa ciała? Dlaczego to istotne?

Linia środkowa ciała jest swoistą osią ciała, która dzieli ciało na dwie połowy, prawą i lewą. Przebiega przez czubek nosa, brodę, mostek, pępek i spojenie łonowe. Ma ogromne znaczenie w budowaniu schematu własnego ciała. W pierwszych 3 miesiącach dziecko organizuje swoje ciało w przestrzeni i dąży do złączenia rączek w linii środkowej ciała. To synchronizuje ciało i daje poczucie symetrii, przez co dziecko jest ustabilizowane i może przejść do kolejnego etapu rozwoju. Pierwsze próby przekraczania linii środkowej dziecko inicjuje w 20. tygodniu życia. Ostatecznie umiejętności związane z przekraczaniem jej kształtują się dopiero ok. 8-9 roku życia.

Jeśli dziecko inicjuje tą aktywność, świadczy to o prawidłowym rozwoju układu nerwowego. W przyszłości pozwoli to na wykonanie takich czynności jak picie, jedzenie, rysowanie, pisanie, czytanie, zabawa, chodzenie, bieganie i inne czynności dnia codziennego.

Obroty? Do czego potrzebne?

Początkowo dziecko wykonuje wiele nieskoordynowanych ruchów, ponieważ jego mózg nie potrafi jeszcze zarządzać ciałem. Z czasem, gdy w mózgu tworzą się kolejne połączenia, ruchy stają się bardziej celowe. Przekroczenie linii odbywa się na wielu poziomach. Najpierw maluch przekracza linię wzrokiem, by zobaczyć zabawkę, następnie wyciąga rękę, a potem całe ciało.

Obrót jest głównym motorem poznawania świta, podczas niego dziecko jest w stanie zmienić swój punkt widzenia. Leżąc na brzuchu, jego gałki oczne są ustawione horyzontalnie poziomo, co znacznie ułatwia mu obserwację interesującego otoczenia. Pozycja na brzuchu daje szansę na przemieszczanie się i poznawanie wszystkiego dookoła. Sam obrót jest złożoną sekwencją ruchów, gdzie mięśnie prostowników i zginaczy są synchronicznie zaangażowane, jakość tego ruchu świadczy o aktywności mózgu i jego kontroli motorycznej.

Kontrastowe kolory? Dlaczego nie pastelowe?

Kontrast pozwala dziecku na trening akomodacji oczu. To nic innego, jak łapanie zoomu na obserwowane przedmioty. Dzięki temu oko dostraja się, może lepiej obserwować i poznawać otoczenie. Dlatego tak istotne jest, gdzie umieścimy przedmiot do obserwacji.

Dobrym miejscem jest zabawka nad brzuszkiem dziecka w odległości około 20-30 cm. Ten kierunek patrzenia pozwala na czynne ćwiczenie odcinka szyjnego i cofanie brody, czyli tzw. retrakcję głowy. Jest to bardzo ważna umiejętność pozwalająca na aktywne opuszczanie obręczy barkowej, a w przyszłości dynamiczną pracę kończyn górnych. Kolejną dobrą formą akomodacji oka malucha jest obserwowanie przez niego przedmiotu, które trzyma. Wtedy spełniamy wszelkie warunki dla prawidłowego widzenia, aktywności mięśni brzucha i umożliwiamy przekraczanie linii środkowej ciała za pomocą wzroku i ręki.

Dotyk rodzica, dlaczego taki ważny?

Dotyk jest kluczową formą komunikowania się dziecka z rodzicem. Układ nerwowy malucha jest dynamicznie rozwijającą się strukturą, dlatego delikatny dotyk jest odbierany przez niedojrzały układ nerwowy jako nieprzyjemny. Aby dziecko miało poczucie bezpieczeństwa, ważne jest, by dotyk rodzica był pewny, by rodzic układał na ciele dziecka całą powierzchnię dłoni. Dotyk ten, daje też informacje dla ciała dziecka o jego ułożeniu w przestrzeni. Pewnym dotykiem wzmacniamy dziecko w poznawaniu swojego ciała.